من منم همان من

برای نوشتن باید حس و حالی باشد اما دریغ از کمی حس و حال دلم میخواست مثل روز اول شروع وبلاگ نویسی که خودم مینوشتم تمام مطالبم از خودم بود نمیدانم چه شد اینهمه شور ونشاط نوشتنم

 در صحنه مجازی آدم ها با احساسات خود حرف میزنند دیگه مثل سابق حسای خوب تو وبم نیست حالا به خاطر اینهمه نکات منفی باید کلی جمله مثبت بگم تا خنثی بشه منفیا

یه زمانی شعر میگفتم  ومطلب مینوشتم واز جانب اطرافیان تشویق میشدم این وبلاگ رو شروعی برای استعدادهای درونیم دیدم و دست به نگارش  شدم نمیدونم چم شده دیگه نه شعرام به دلم میشینه نه نوشته هام فکر میکنم همشون بی روح و بی معنی و به درد نخورن حتی همین نوشته ولی گفتم بنویسم و خودمو خالی کنم

یه روزی اینا حرفای منفی من بود ولی حالا دیگه نیست چون نگاهمو به زندگی عوض کردم دیروز غمگین بودم ولی امروز خوشحالم دیروز مشکلی داشتم امروز همان مشکل را دارم ولی طرز نگاهم به آن مشکل تغییر کرده من نگاهم زیباتر شده  من خودم مینویسم و دنبال سرودن اشعار جدیدم من منم همان من با نگاهی متفاوتتر از قبل