عشق و عاشقی

ی سوال که با خوند ن پست آقا علیرضا به ذهنم رسید اینه که اگه عاشقایی مث ویس و رامین - لیلی و مجنون- خسرو /فرهاد و شیرین....

به هم می رسیدن عشقشون همینطور باقی میموند یا بیشتر میشد ؟

و یا مث بچه‌های امروزی البته بعضیاشون که هر ساعت و هر دقیقه عاشق میشن اونم با  ی نگاه ..عاشق میشن با چت کردن و عاشق میشن ی جورایی که فکرشم نمیشه کرد..ولی خب اونا عاشق میشن..!!!.حالا وقتی  با مخالفتهای بزرگترا شون بلاخره ازدواج میکنن و وارد زندگیه مشترک میشن به چن ماه نرسیده بحث جدایی و طلاق میاد وسط و میگن

غلط کردم که دل دست تو دادم به دست تو دلم را هدیه دادم 

غلط کردم که عاشق بر تو بودم به چوب عاشقی باید سوزم

اصن انگار اینا نبودن که تا چن وقت پیش واسه هم میخوندند 

صدایم کن صدایت دلنواز است به گوش من ترنمهای ناز است

 صدایم کن که بر دل مینشیند صدایت نغمه های دلنواز است

هیچی دیگه جدا میشن و دوباره روز از نو روزی از نو عاشق یکی دیگه و دوباره با  صدایم کنها  شروع و با غلط کردمها تموم میشه هنوز معنی عشق رو نفهمیده نمیتونین بگین عاشقم...زمانی میتونین ادعای عاشقی کنین که ی مدت از دوست داشتنها و علایقت بگذره و تو سختیها کنار هم بمونین و با گذشت سالیان سال مث روزای اول آشنایی و حتی خیلی بیشتر از اونوقتا به هم علاقمند باشین ..اونوقت میگیم عاشقم من..

تو این روزای عزیز عشق فقط عشق حسین(ع)

عاشق باشید و عاشقانه زندگی کنید 

در عشق ,هوس راه ندارد

بین عشق و هوس فرق بسیار است